Piosenki Krzysztofa Dzikowskiego znajdują się również na płytach innych takich wykonawców, jak:
Czerwone Gitary Seweryn Krajewski, Alibabki, Czesław Niemen, Anna Wyszkoni, Piotr Cugowski, Halina Frąckowiak, Czerwono Czarni, Maryla Rodowicz, Katarzyna Sobczak, Ewa Bem, Irena Jarocka, Anna German, Stan Borys, Trubadurzy, Niebiesko Czarni, Danuta Błażejczyk, No to co, Tadeusz Chyła – Silna Grupa Pod Wezwaniem, Wojciech Gąssowski, Paweł Stasiak, Jerzy Połomski, Karina Stanek, Krystyna Giżowska, Akwarele, Tajfuny, The Pupils, Ludwik Sempoliński, Halina Kunicka, Helena Majdaniec, Urszula Sipińska, Big-Beat Sextet, Ewa Dębicka, Homo Homini, Stanisław Wenglorz, Krzysztof Cugowski, Maciej Kossowski, Bogdan Czyżewski, Stenia Kozłowska, Janusz Godlewski, Maria Figiel, Ewa Kukulska, Adrianna Rusowicz, Dzikusy, Jacek Lech, Bizony, Andrzej i Eliza, En Face, Anna Kazulak, Toni Keczer, Marcin Klimczak, Waldemar Kocoń, Masio Kwiek, Dana Lerska, Siostry Panas, Partita, Regina Pisarek, Amar Sarisabano, Hubert Szymczyński, Ryszard Wagner, Agnieszka Wodzyńska, Kiejstut Zacharewicz, Ewa Złotowska.
Piosenki: Anna Maria, Ballada o szczęściu, Ballada pasterska, Bądź poważny choć raz, Bądź wśród nas, Bez naszej winy, Big-Beatland, Bo róża też kolce ma, Byczek Fernando, Był taki ktoś, Była to głupia miłość, Byłaś mej pamięci wierszem, Chcę być kochaną, Chcę mieć syna, Chcę po twoich poznać oczach, Chciałbym to widzieć, Chciałbym żeby uśmiech twój, Chwile, Ciągle pada, Co za dziewczyna, Czekam na twój przyjazd, Czim-Czimeri, Człowiek i słońce, Cztery maki, Cztery pory roku, Czy krasnoludki są na świecie, Czy ona o tym wie, Czy widzisz-to jest życie, Dozwolone do lat osiemnastu, Dzień jeden w roku, Dzień już nie ten sam, Dziewiąty falochron, Dziwny malarz, Eurydyko, Florentyna, Gdybym ciebie nie poznała, Gondolierzy znad Wisły, Jak dobrze, że jesteś, Jak mi się podobasz, Jak odnaleźć niezgubioną, Jak on tak mógł, Jak się rodzi noc, Jak wędrowne ptaki, Jak zostać gwiazdą, Jedno jest życie, Jej uśmiech, Jest wszystko tak samo, a jednak nie tak, Jestem malarzem nieszczęśliwym, Jesteś dziewczyno tęsknotą, Jeszcze wczoraj, Już zabawki śpią, Kiedy będziesz szła do mnie, Krótki list, Kto wie, o czym szumi wiatr, Ktoś kogo nie znasz, Lękam się, że ty odejdziesz, Lubię patrzeć w twoje oczy, Mały Książę, Mężczyzna nigdy nie płacze, Mija rok, Miłość sprzed lat, Minuta ciszy, Młodość naszą siłą, Moja droga wiodła mnie do Ciebie, Morze wzywa, Może coś w tym jest, Na blaszanym dachu, Na dobre i złe, Na fujarce, Na zawsze bądź – wolny walc, Nad światem cicha noc, Nie będę z tobą dłużej, Nie mam żalu, że odchodzisz, Nie mów jej, Nie płacz szkoda oczu, Nie rzucajcie kelnerki, Nie wiem czy to warto, Nie wystarczy zamknąć drzwi, Nie zostawiaj mi wspomnień, Niebo z moich stron, Niech się kręci płyta, Niedopowiedzenia, Nucę sobie, Od jutra nie gniewaj się, Odwieczna historia pewnego refrenu, pechowy dzień, Pochód świętych, Pojedynki, Powiedz jej, Powiem nie, Powrót do miasta, Preludium ciszy, Prędzej strop stawiajcie cieśle, Prócz nas nie mamy nic, Przed siebie idź, Przestań wodzić mnie za nos, Przez miasto nocą, Przyjdź w taką noc, Rytm ziemi, Skrzypek z Kawiarni Róż, Słowo jedyne ty, Spotkanie starych żółwi, Spójrz prawdzie w oczy, Stoi człowiek sam, Szary kolor twoich oczu, Syberiada, Śpiewam pod gołym niebem, Świąteczne chwile, Ta dziewczyna kogoś przypomina, Tak bardzo się starałem, Ten los, zły los, Ten pierwszy dzień, To woła echo wędrówki, Trochę dobrze, trochę źle, Trudno mieć szesnaście lat, Trzeba iść, Trzecia miłość żagle, Trzymając się za ręce, Trzysta tysięcy gitar, Ty, który przyjdziesz..., Tyle szczęścia, W Dolinie Pięciu Stawów, W kropelce krwi, W moich myślach, Consuelo, Wędrowne gitary, Wiatr od Klimczoka, Witaj nam nieznany dniu, Wschód słońca w stadninie koni, Wybierz mnie, Zabierz z mej pamięci, Zapomniani zapomnianym, Ziemia śpiewa, Zimowy Bal, Znalazłam go, znalazłem ją, Zwykły żart.
Musicale: Niedopasowani, czyli Goliath – Wielorybh (libretto napisane razem z Wojciechem Młynarskim), Gwałtu co się dzieje (wg Aleksandra Fredry).
Sztuki teatralne: Tragedia Wydrwigroszów, Języki, Rzeźbiarz.
Scenariusze: Krzycz głośniej, Hotel Wieczny odpoczynek, Powieszony, Żołnierz obcego mocarstwa.
Proza: Klucz, Z pamiętnika Pierrota, Głos rozsądku, Wykłady o arrasach, Ubezpiecz się w PZU, Motyw, Głos, Żołnierz obcego mocarstwa, Szczupak, czyli wspomnienia z mojej pierwszej lekcji po ukończeniu Studium Nauczycielskiego, Fides semper victat (Wiara zawsze zwycięża), Dzień zwątpienia, Liść, Zwierciadło, Janko Muzykant, Zegar, Wiosna, Kolorowe szkiełka i inne.
Poezja: Ślepcy, Brzoza, Rysunek nocy, Mgła w Regułach, Coś około Falenicy, Miński cmentarzyk, Wyznanie poety, Koń cygański, Barabasz, Koniec, Pożegnanie miasta, Akt, Wiosna 1960, Wiosna 1961, Modlitwa niemego, Smutek, Chłopiec, Ostatni dzień studiów, Garbus, Szukanie Marianny, ...w moich myślach, Consuelo..., Poezją moją, Dwie karty/Blaszany numer, Spotkanie i inne.
Kabaret: Ludzie to kupią, Radosna gęba stabilizacji (kabaret Hybrydy, razem z Wojciechem Młynarskim), Prowokacja (kabaret Stodoła); inne teksty kabaretowe: Ballada o Lili-Put, Ballada o pomnikach, Opowieści z najwyższych sfer, Natalia Parna, Wojna Najmita, Lunatyk, Lubczyku kwiat, Noc szpiegów, Pan, który nic nie kończył, Serce Alfonsa, Piosenka Cenzora, Ballada o grabarzu.
Satyra: Wymowa faktów, Pechowe imię, Gusta i guściki, Wyznanie, Powrót świętych na ziemię, komentowany, Satyra w pigułce, Sztuka polska, Sąsiedzka miłość, Romeo i Julia oraz teksty do tygodnika Szpilki.
Przekłady: Georges Moustaki – Obcy <<Le Métèque>> (razem z Lidią Dzikowską-Bylińską), Tenessee Williams Noc Iguany.
Książki:
Józup (wraz z Urszulą Dutkiewicz),
W 2002 roku powstała przy udziale Urszuli Dutkiewicz książka o Krzysztofie Dzikowskim. Józup nie jest jednak klasyczną biografią, a raczej opowieścią o fragmencie jego życia. On opowiadał, ona słuchała, zapamiętywała i później to spisywała. W ten sposób powstała książka, która nie została dokończona (jej pisanie zostało przerwane z osobistych względów współautorki) i czeka na swój dalszy ciąg.
Tekściarz (w przygotowaniu).
Obecnie Krzysztof Dzikowski pracuje nad książką Tekściarz, która może być traktowana jako kontynuacja Józupa i swego rodzaju obnażanie duszy autora. To szkic, który obejmuje różne okresy, bez rozpisania jeszcze wszystkich rozdziałów, a przede wszystkim pierwsza samodzielna książka Krzysztofa Dzikowskiego.
Rozmowa z Krzysztofem Dzikowskim na temat innej twórczości
JD: Panie Krzysztofie czytając pańską biografię dowiadujemy się, że uprawiał pan wiele gatunków twórczości: poezję, eseje, fraszki, scenariusze a nawet książki. Rynek muzyczny zna pana przede wszystkim jako autora piosenek. Czy od piosenek się to zaczęło?
KD:Wręcz przeciwnie. Rozpocząłem swoją twórczość od pisania małych form literackich, spisywania swoich doznań z codziennego życia.
JD : To zapewne było w pana młodzieńczym okresie, w stronach gdzie się pan wychował...
KD : Jestem urodzony i wychowany na Pradze w Warszawie (poza czasami wczesnego dzieciństwa), ukochałem ją szczególnie.
JD: A konkretnie co pana na tej Pradze fascynowało?
KD : Szczególnie były mi znane małe, zagubione uliczki ówczesnego Targówka, na których odbywałem pierwsze lekcje wieku młodzieńczego, zbierając siniaki i guzy.
JD : A w szkole?
KD : Nie miałem najlepszej opinii wśród nauczycieli, musiałem czterokrotnie zmieniać szkołę podstawową.
JD : A co było później?
KD : W późniejszym okresie rozpocząłem pisanie w grubym brulionie swoich szkiców z wędrówek po zaułkach przedmieścia, które zatytułowałem Z cyklu: Ulice. Jeszcze wcześniej pojawiły się wierszyki ze szkoły. Najbardziej dojrzałym jego zdaniem był wierszowany poemat Książe Prawdziwy, pisany w szóstej klasie podstawówki.
JD: A co było z teatrem STAWKI 5 ?
KD: Prapremiera mojej sztuki Tragedia wydrwigroszów, właściwie była to śpiewogra.
JD: I co dalej z pisaniem?
KD : Później przyszedł Kabaret Stodoła, gdzie pisałem skecze i piosenki. Pisałem również dla Hybryd programy z Wojciechem Młynarskim.
JD: Napisał pan również Niedopasowanych- pierwszy polski musical bitowy z wspomnianym już wcześniej Wojciechem Młynarskim?
KD : Z muzyką Marka Sarta. Wystawił go teatr Muzyczny na Pradze
JD : Był jeszcze jeden musical napisany z Sewerynem Krajewskim?
KD: To było Gwałtu co się dzieje, adaptacja Lecha Komarnickiego sztuki Aleksandra Fredry, z muzyką Seweryna Krajewskiego i moimi tekstami piosenek. Grało ten spektakl siedem teatrów profesjonalnych w Polsce.
JD : No, a filmy?
KD : Po ukończeniu scenopisarstwa w Łodzi, zdobyłem pierwszą nagrodę na festiwalu w Koszalinie ( za film scenariusz filmowy Krzycz głośniej. Zespół X zakupił również mój scenariusz Powieszony napisałem jeszcze kilka nowel filmowych.
JD : Jeden z nich przeznaczony jest dla Czerwonych Gitar, tak?
KD: Tak, to Hotel wieczny odpoczynek, ciągle borykamy się z walką o producenta. Filmy muzyczne są bardzo drogie.
JD: Czy pisze pan jeszcze wiersze?
KD : Z poezją skończyłem już dawno temu. Jestem w tej dziedzinie za słaby, nie ma tam czego szukać. Chociaż otrzymałem z rąk Władysława Broniewskiego drugą nagrodę w Ogólnopolskim Turnieju Trzech Wierszy, a tekst piosenki Wschód słońca w stadninie koni trafił do Światowej Antologii o Koniach. Jednak za bardzo kocham poezję, żebym nie znał swojego miejsca w szeregu, w tym wypadku poetów.
JD: A co z pisaniem dla teatru?
KD: Dwie jednoaktówki Rzeźbiarz i Języki oraz adaptacje Upadek Sombrera Richarda Brautigana i Noc Iguany Tennessee Williamsa.
JD: Pomówmy o książkach. Józup, której pana narrację spisywała Urszula Dutkiewicz, czy to książka o panu?
KD : Czy ja wiem...?
JD : Ci, którzy pana znają mówią, że tak.
KD : Niech mówią.... Piszę teraz książkę Tekściarz, która będzie jakby kontynuacją Józupa.
JD : Czy może mi pan zdradzić co pan dalej będzie robił?
KD : Będę pisał.
Rozmawiała Joanna Duszek